Het aantal kilometer dat ik in mei hardlopend heb afgelegd. Van Den Bosch naar ietsje achter Luik. Niet eerder liep ik zo veel.
Lekker gelopen wel deze maand, afgezien van de Maliskampse Bosloop, waar ik halverwege gestopt ben, omdat ik wat last van mijn enkel had. Enkelverstevigende oefeningen gedaan en weer verder. Zonder noemenswaardige problemen een dik pr gelopen bij de Vestingloop en in de week erna nog een keer 2 uur gelopen als voorbereiding op de halve marathon van Amersfoort, over twee weken. Verder lezen →
Eén van de mooiste dingen die ik in ruim 2 jaar hardlopen heb geleerd is dat je als je sneller wilt lopen, langzamer moet lopen.
Klinkt onlogisch misschien, maar ik heb zelf ervaren dat het werkt. Tijdens mijn eerste hardloopstapjes ging ik eigenlijk altijd te snel. Ik liep continu op 6.00 min/km, wat op dat moment voor mij zo’n beetje m’n top was. Ik ging nooit veel harder. Ik ging nooit veel langzamer. Verder lezen →
Van de Vestingloop verwachtte ik weinig. Geen idee. Ik zou wel zien hoe het ging. In principe hoef ik niks dit jaar, behalve een marathon snuiten ergens. Rustig aan met Renate naar de Parade gefietst waar de finish was en nog een beetje rondgelopen daar. Renate aangemoedigd tijdens haar 10km op 0 en 4 en 9 kilometer ofzo. En toen zelf nog even een stukkie warmlopen.
Nog hier en daar met een clubgenoot gepraat en toen werden we weggeschoten door een schaatser die een medaille won op de Spelen. Geen idee wie, maar dat kunnen er dus 40 zijn. Verder lezen →
Op mijn telefoon staat al maandenlang de app Instant Heart Rate. Ik gebruik hem ook al maanden. Gewoon. Voor de gein. Om af en toe te kijken wat mijn hartslag doet in rust. Niet om nou ineens mijn hele leven om te gooien als hij iets anders aangeeft dan normaal.
De app gebruikt de flitser en de camera van je telefoon om door middel van je bloeddruk je hartslag te meten. Of zoiets. Hij is vrij accuraat. Hij wijkt niet veel af van wat mijn oude vertrouwde borstband meet en doorgeeft aan mijn Garmin.
Eigenlijk zat mijn hartslag in rust altijd zo even onder de zestig. Maar de laatste tijd gaat hij omlaag. Goed getraind Pieter! Vooral zo doorgaan! Dat is wat ik er maar van denk. Ik krijg een heus sporthart.
Wat wel gek is. Ik meet de laagste hartslag niet meteen als ik wakker wordt, maar pas als ik een tijdje rustig op mijn werk zit. Da’s wel een beetje raar. Iemand een idee?
Het water van de Noorderplas ligt er nog rimpelloos bij. Bij te komen van de rustige nacht na een mooie zomerse dag. De dag met een stralende zon die het won van het aangekondigde noodweer. Het noodweer bleef steken bij wat bewolking. Straks komen de eerste eenden die ontwaken uit hun nachtrust. Pas dan ontstaan er wat rimpels.
Verder weg begint de economie op gang te komen. Een bankmedewerker vangt zijn dag aan op de fiets. Het opengeknoopte colbertje wappert ver achter zijn rug op en neer door het tempo van de voortpeddelende fietser. Een ambtenaar wacht in de auto met zijn armpje uit het raam voor het rode stoplicht. Verder lezen →
Deze keer was de training warm. Dat vooral. Het was niet echt afgekoeld en dus was het bij de start van de training nog 24 graden. Het rode tartan helpt daar niet bij: de warmte die het uitstraalt na een dag zonnestralen opslurpen zorgt dat het van twee kanten warm is.
Vaak zijn de intervallen wat korter dan vandaag. Maar nu is het hoofdgerecht 8 x 600 meter in D3. Verder lezen →
Weer eens een post over eten. Want dat is na hardlopen toch wel mijn op één na grootste hobby. Ik probeer ze wat te combineren. Eten wat goed is voor het lopen. En door te lopen mag je lekker veel eten ook. Win-win!
Vandaag op het menu wraps met tonijnsalade. Dat klinkt zo heel saai, maar dat is het dus niet. Met tonijn kun ja namelijk eindeloos variëren. Je kan er de heerlijkste gerechten mee maken. Je kan het ook verknallen, maar in dat geval had ik aan de maaltijd van vandaag geen blogpost besteed. Dat begrijp je. Verder lezen →
Sja, niet lopen is natuurlijk kut. Simpel. Maar dat schept weer wel tijd om eens te kijken of ik iets aan mijn zwakke enkel kan doen. En daar ga ik dan dus maar mee aan de slag.
Deze week maar heel de week dit soort oefeningetjes doen met om mijn enkel de nodige stabiliteit en balans te gaan geven. En wellicht moet ik er na deze week ook nog gewoon mee doorgaan. Al ben ik niet altijd zo’n ster in het volhouden van dingen die ik niet zo leuk vind. Verder lezen →
Op 19 juni 2010 scheurde ik tijdens het volleyballen de enkelband van mijn rechtervoet bijna compleet af. Het scheelde maar een haartje of hij was helemaal door.
Maandenlang duurde het herstel. Pas in november van dat jaar kon ik voor het eerst weer op het veld staan in de zaalvoetbalcompetitie. ,,Ja, het zal altijd een zwak punt blijven”, zei die ouwe toen. Ik dacht dat het wel zou meevallen. Voetballen deed ik op het laagst mogelijke niveau. En ook bij beachvolleybal ontsteeg ik dat niveau niet. Verder lezen →
Mijn vriendin is naar buiten. Hardlopen. Ik zit binnen. De nieuwe plaat van Michael Jackson door de versterker. En hoewel die plaat geniaal is, voel ik me onrustig.
De afgelopen weken liep ik altijd op zaterdag en nu niet. En dat voelt niet lekker. 22km, 18, 17, 21. De afgelopen weken liep ik veel op zaterdag en nu zit ik binnen.
Terwijl het superlekker weer is, nu net na de bui. Ik wil lopen, maar mag niet. En ik ben al heel snel gewend geraakt aan vier dagen in de week lopen. Twee dagen niet in de Mizuno’s voelt inmiddels raar.
Morgen. Dan mag ik pas weer. Een toptijd zit er niet in op de 10 onverharde kilometers van het Maliskampse Bos in Rosmalen. Maar ik wil lekker lopen. Naar buiten. Genieten.
